Ewangelia Jezusa Chrystusa - św. Mateusz: I wstąpiwszy do łodzi, przeprawił się na drugi brzeg i przybył do swego miasta.I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu.A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje.A oto niektórzy z uczonych w Piśmie pomyśleli sobie: Ten bluźni.Ale Jezus przejrzawszy ich myśli, rzekł: Dlaczego myślicie źle w sercach swoich?Cóż bowiem jest łatwiej, czy rzec: Odpuszczone są grzechy twoje, czy rzec: Wstań i chodź?Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy - rzekł do sparaliżowanego: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego!Wstał tedy i odszedł do domu swego.A gdy to ujrzały tłumy, przelękły się i uwielbiły Boga, który dał ludziom taką moc.I odchodząc stamtąd, ujrzał Jezus człowieka, siedzącego przy cle, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: Pójdź za mną.A on wstał i poszedł za nim.A gdy Jezus siedział w domu za stołem, wielu celników i grzeszników przyszło, i przysiedli się do Jezusa i uczniów jego.Co widząc faryzeusze, mówili do uczniów jego: Dlaczego Nauczyciel wasz jada z celnikami i grzesznikami?A gdy [Jezus] to usłyszał, rzekł: Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają.Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary.Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników.Wtedy przyszli do niego uczniowie Jana i pytali: Dlaczego my i faryzeusze pościmy, a uczniowie twoi nie poszczą?I rzekł im Jezus: Czyż mogą goście weselni się smucić, dopóki z nimi jest oblubieniec?Nastaną jednak dni, gdy oblubieniec zostanie im zabrany, a wtedy pościć będą.A nikt nie wstawia w starą szatę łaty z sukna nowego, bo taka łata ściąga cały materiał i rozdarcie staje się gorsze.I nie wlewają wina młodego do starych bukłaków, bo inaczej bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki niszczeją.Ale młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a wtedy zachowuje się jedno i drugie.Gdy to do nich mówił, oto pewien przełożony [synagogi] przyszedł, złożył mu pokłon i rzekł: Córka moja dopiero co skonała, lecz pójdź, połóż na nią swą rękę, a ożyje.I wstał Jezus, i poszedł za nim wraz z uczniami swymi.A oto niewiasta, która od dwunastu lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się kraju szaty jego.Mówiła bowiem do siebie: Bylebym się tylko dotknęła szaty jego, będę uzdrowiona.A Jezus, obróciwszy się i ujrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko, wiara twoja uzdrowiła cię.I od tej chwili niewiasta była uzdrowiona.A gdy przyszedł Jezus do domu przełożonego i ujrzał flecistów oraz zgiełkliwy tłum, Rzekł: Odejdźcie, bo nie umarła dziewczynka, lecz śpi.I naśmiewali się z niego.A gdy wygnano tłum, wszedł i ujął ją za rękę, i wstała dziewczynka.I rozeszła się wieść o tym po całej tamtej okolicy.A gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za nim dwaj ślepi, wołając i mówiąc: Zmiłuj się nad nami, Synu Dawida!A gdy wszedł do domu, przyszli do niego ci ślepi.I rzekł im Jezus: Czy wierzycie, że mogę to uczynić?Rzekli mu: Tak jest, Panie!Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niechaj się wam stanie.I otworzyły się ich oczy; a Jezus przykazał im surowo, mówiąc: Baczcie, aby nikt się o tym nie dowiedział!A oni wyszedłszy, rozsławili imię jego po całej okolicy.A gdy oni wychodzili, przyprowadzono do niego niemowę, opętanego przez demona.A gdy demon został wypędzony, niemy przemówił.I zdumiał się lud, i mówił: Nigdy coś podobnego nie pokazało się w Izraelu.Faryzeusze zaś mówili: Mocą księcia demonów wypędza demony.I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach i zwiastował ewangelię o Królestwie, i uzdrawiał wszelką chorobę i wszelką niemoc.A widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony i opuszczony jak owce, które nie mają pasterza.Wtedy rzekł uczniom swoim: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje.(Rozdział 9, Biblia Warszawska)